Εκ της ευχής εις τον Ιησούν Χριστόν (Οσίου Συμεών του Θαυμαστορείτου)

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Λόγε του Θεού Αθάνατε, ο του Πατρός μη χωρισθείς, και μεθ' ημών των αχρείων δούλων σου συναναστραφείς· το φως της απαθείας· ο του σκότους της αγνοίας διώκτης· η λαμπρότης των νηφαλίων ψυχών· η παγκόσμιος χαρά των oρθοδόξων· η ηδύτης των Αγγέλων και των ψυχών· ο όλος ων κάλλος ακόρεστον· ο όλος ων γλυκασμός· ο όλος ων επιθυμία και έφεσις· ο φύσει αγαθός και εύσπλαγχνος και ελεήμων, αποδίωξον απ' εμού του ταλαιπώρου τους παρενοχλούντάς μοι λογισμούς· συ γαρ επίστασαι καρδιογνώστα, ο θεωρών τα κρυπτά της καρδίας μου, ότι ακούσιοί μου εισί. 

Συγχώρησόν μοι Δέσποτα των απάντων, και μη γενέσθωσάν μοι εις σύνταγμα αμαρτίας.

Συνέτισόν με και μαθήσομαι τας εντολάς σου και ζήσομαι. Ίασαι τα τραύματα της ψυχής μου και φώτισον τους οφθαλμούς της διανοίας μου, ίνα κατανοώ αεί Κύριε την σην οικονομίαν, την εν εμοί γενομένην, επειδή εμωράνθη μου η διάνοια. 

Κατάπεμψον ουν την χάριν σου Κύριε, ίνα έλθη και κορέση την εμήν πείναν, και ποτίση την εμήν δίψαν· σε γαρ ποθώ και διψώ, το φως της αληθείας, τον δοτήρα της σωτηρίας. 

Στάξον ουν, Κύριε, σταγόνα μίαν του ελέους σου, ίνα καυθή ως φλοξ εν τη καρδία μου και καταφάγη τας ακάνθας και τριβόλους αυτής, τους πονηρούς λογισμούς, και γένηται ώπερ αιχμάλωτος ο νους μου, και σε μόνον ποθή και ζητή, τον Σωτήρα του κόσμου· ρύσαι με, Κύριε, από πάντων των θηρευόντων την ψυχήν μου αοράτων εχθρών, και τον υπόλοιπον της ζωής μου χρόνον απταίστως μοι δώρησαι, και ειρηνικώς εκτελέσαι, εν πολιτεία αγνή, εν ζωή ευαρέστω, εν υπομονή ακυμάντω· και το πλήθει των οικτιρμών σου, την των καθημερινών σφαλμάτων μου άφεσιν παράσχου μοι.