Εκ της ευχής εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον (Αγίου Φιλοθέου Κωνσταντινουπόλεως)
Άχραντε ως Αληθώς και Υπέραγνε Παρθένε Θεοτόκε, το φρικτόν μεν αγγέλοις, τοις βροτοίς δε ανερμήνευτον θαύμα, μάλλον δε κακείνους και τούτοις, φρικώδες όντως και ακατάληπτον, η απαρχή του γένους ημών, το της Θεότητος υπέραγνον δοχείον, το εργαστήριον της σωτηρίας ημών, η τον ένα της Τριάδος, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τέλειον Θεόν όντα και τέλειον άνθρωπον, υπέρ πάντα νουν και λόγον δι άκραν αγαθότητα προαγαγούσα ημίν, όπως τω ανθρωπίνω φυράματι του παλαιού πτώματος, την φύσιν ημών ανασώσηται, και προς το αρχαίον αύθις επαναγάγη αξίωμα, έπιδε και νυν επί την εμήν αθλιότητα, και συνήθως επίσκεψαι.
Συνέχομαι γαρ, και ουκ έχω τι γένωμαι· αν προς το πλήθος απίδω των αμετρήτων μου κακών, πόρρω των φρικτών Μυστηρίων εμαυτόν συνορώ και όλος ανάξιον· αν τούτοις επιπολύ μη προσέλθω, ως εις κρίμα μεταληψόμενος, υποχείριος όλος τω εχθρώ γίνομαι. Δι’ ό τω πελάγει των ανεξιχνιάστων οικτιρμών του σου Υιού και Θεού, το άπειρον πλήθος των εμών ανομιών επιρρίψας και σε κραταιάν προβαλλόμενος μεσίτιν, θαρρήσας ήδη προσέρχομαι· χρήσαι ουν τη μητρική σου παρρησία προς αυτόν, πανάχραντε Δέσποινα, και ίλεών μοι τούτον απέργασαι δέομαι.
Ναι, πρόστηθί μοι, Πάναγνε, και μη βδελύξη, τον πολλαίς αμαρτίαις συσχεθέντα· τον και πράξεσι και λόγοις και διανοίας κινήμασι, και μυρίοις επιτηδεύμασι τε και σχήμασι, και περιπεποιημέναις δαιμονιώδεσιν υποκρίσεσι, διά πασών των αισθήσεων εμαυτόν καταχράναντα. Φάνηθί μοι συνεργός καν τη ώρα ταύτη, και δυσώπησον τον ευδιάλλακτον και ανεξίκακον Κύριον, ίνα μη, απωσάμενος της αυτού με χάριτος κενόν αποδείξη· αλλά τα πολλά μου παριδών πταίσματα, διά της αγίας αυτού σαρκός και του τιμίου και ζωοποιού Αίματος αγιάση, φωτίση, σώση και υιόν πορευόμενον και κατευθυνόμενον, προς δε την αμαρτίαν, μη και αυθις επιστρέφοντα και καταρρυπούμενον.
Όπως ακατακρίτως εν μετοχή της ακηράτου και φρικτής δωρεάς γενόμενος, και της μελλούσης και τελειοτέρας τούς αρραβώνας εντεύθεν δεχόμενος, απαλλαγείην δια σου της βεβαίας ελπίδος μου και προστάτιδος·δοξάζων και μεγαλύνων Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, την παναγίαν και μακαρίαν Τριάδα, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν