Εκ της ευχής εις τον Ιησούν Χριστόν (Γενναδίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως , του Σχολαρίου)

Κλίνω γόνυ καρδίας και σώματος μετά φρίκης και τρόμου σοι τω παντοδυνάμω και φοβερώ και υπεράγαθω Δεσπότη μου. Ευχαριστώ υπέρ πάντων ων εποίησας και ποιείς εις εμέ. Τη χειρί σου με έπλασας, τω εμφυσήματί σου εζώωσας, τη προνοία σου εξέθρεψας, τη χάριτί σου την αληθή πίστην εγνώρισας. Τοις Μυστηρίοις της ιεράς σου Εκκλησίας επαιδαγώγησας, εκόσμησάς με και τοις προσκαίροις τούτοις αγαθοίς της ανθρωπίνης ευημερίας. Κινδύνων απήλλαξας, νόσων εξήγειρας, προς το συμφέρον αοράτως ωδήγησας. Κυβερνάς και περιθάλπεις ως νοσσίον σου και ως ποίημα της αγάπης σου.

Ω της εμής ταπεινότητος! Ω της σης αγαθότητος! Ότι ο μόνον έχω αντί πάντων προσφέρειν σοι, ευχαριστίαν και ύμνον, και τούτο σον εστί δώρον. Μίαν οίδα γνησίαν ευχαριστίαν, την εκπλήρωσιν των θελημάτων σου. Αλλά συ, Κύριε, δυνατός ει μόνος και την προαίρεσιν ανάψαι και την σάρκα ενδυναμώσαι.

Απάλειψον τα αμαρτήματά μου, πάριδε, σύγγνωθι· πεφθήτωσαν εις λήθς βυθόν. Συ μονος, Κύριε, καθαρός και αανμάρτητος ει, και μόνος αφιέναι τας αμαρτίας ημών δύνασαι.

Ότι σοι πρέπει πάσα δίξα, τιμή και προσκύνησις, και τω ανάρχω σου Πατρί, μεθ’ ου εν τη ενότητι του Αγίου Πνεύματος ζης τε και βασιλεύεις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.